Voor de serie Heksen van de Ruiten Aa stond al vast uit hoeveel delen deze zou gaan bestaan. De gedenksteen bij de Wedde aan de oever van de Ruiten Aa verteld zeer beknopt over mensen die nadat ze ter water in de rivier gesteld waren , als heks verbrand werden . Ze zijn bij leeftijd en naam genoemd. Deze steen passeerde ik toen ik al dagen de rivier was gevolgd tijdens een kleine meerdaagse trektocht. Eerder was ik al geboeid geraakt door de bossen vergeet-mij-nietjes aan de waterkanten. Ze deden me denken aan onderwater geraakte hoofden waarvan de haardossen nog aan de oppervlakte deinen. Als een ode aan alles wat misschien ooit in de rivier verdronken was dacht ik nog. Het kwartje viel toen ik de steen passeerde. Ik ben begonnen een reeks beelden te maken die voor iedere naam-vrouw een magische ontsnappingsmogelijkheid biedt met de rivier als reddend toevluchtsoord. Net als de Russische Rusalka’s (vermoorde vrouwen) die voort leven als de geest van een beek. En op deze wijze ten minste in gedachten voor hen die-niet-vergeten mogen worden een stukje geschiedenis te herschrijven.
